تفسیر گرایانه، هرمنوتیک و ساختارگرایی اجتماعی
تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۲۷۶۹
به گزارش خبرنگار گروه پژوهش و دانش خبرگزاری علم فناوری آنا، روشهای پژوهش به دو دسته کلی «کمی» و «کیفی» تقسیم میشوند. روش کمی که بیشتر مبتنی بر پیمایشها و پرسشنامه است جریان غالب روش پژوهش در کشور است و روشهای کیفی کمتر مورد توجه قرار میگیرند با این همه روش کیفی بسیار مهم است و به زعم بسیاری از پژوهشگران شاید نیاز امروز میدان مطالعاتی و تحقیقاتی کشور همین روشهای کیفی باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش آنا، مقاله «سه دیدگاه معرفت شناختی برای تحقیق کیفی: تفسیرگرایانه، هرمنوتیک و ساختارگرایی اجتماعی» توسط «توماس. ا. اسواند» نگارش شده است و ترجمه آن را «سمانه مرتضوی گازار» انجام داده است. در ادامه این گزارش تلاش خواهد شد بحث مقدماتی این مقاله ارائه معرفی شود.
* تحقیق کیفی چیست؟
تحقیق کیفی اسمی برای جنبش اصلاح طلبی است که در اوایل دهه ۷۰ در دانشگاهها آغاز شد. این جنبش شامل نقدهای چند جانبه معرفت شناسانه، روش شناسانه، سیاست مدارانه و قومی از تحقیقات اجتماعی در زمینهها و رشتههایی که تا حدودی روشهای تجربی، نیمه تجربی میدانی یا همبستگی و تحقیقات پیمایشی را مورد توجه قرار میدادند، بود.
انتقاد درونی از این روشها در این زمینهها و رشتهها، همچنین بحثهای درونی در فلسفه علم و علوم اجتماعی موجب برانگیختن موضع مخالف شد. طی سالها این جنبش جایگاه سیاسی و روشنفکرانه خود را در دانشگاه باز کرده است و روزنامهها، افکار شخصی، انجمن دانشگاهی، کنفرانسها و دانشگاه ا را و همچنین حمایت انتشاراتیها را به دست آورده است. به علاوه تجربه و تلاش انتشاراتیها برای ارتقاء و فروش مقدار بیشتری کتاب در مورد «اینکه تحقیق کیفی چیست؟» این جنبش را در طول زمان به صنعتی تبدیل کرده است.
متأسفانه، سیاستهای قابل توجه دانشگاهی و حرفهای در جنبش مؤثر بوده است بویژه اینکه نقشی روشنفکرانه در فیمنیسم، پست مدرنیزم و فراساختار گرایی داشته است.
تحقیق کیفی به عنوان یک عرصه برای نقد علوم اجتماعی جامعتر از هر نوع ویژهای از تئوری اجتماعی، متورولوژی یا فلسفهای استبحثهای اخیر در زمینه سازماندهی دپارتمانی، پیمانهای بین رشتهای که چه چیزی تحقیقها را کانونی میسازد و سردبیری روزنامههای کلیدی را کنترل میکند و بدین منوال در بخشی، آشوب و اغتشاشی را که چه چیز اهداف و وسایل مناسبی را برای تحقیق انسانی میسازد در بر میگیرد.
بحثهایی در دپارتمانهای دانشگاهی در مورد معنا و ارزش تحقیق کیفی معمولاً مرزهای وسیعتری را شامل رشتههای روان شناسی، جامعه شناسی، انسان شناسی و ادبیات در مورد اهداف، ارزشها و اصول اخلاقی کار روشنفکرانه دربر میگیرد؛ بنابراین تحقیق کیفی به عنوان یک عرصه برای نقد علوم اجتماعی جامعتر از هر نوع ویژهای از تئوری اجتماعی، متورولوژی یا فلسفهای است.
این عرصه محلی برای انواع طرحهایی است که معمولاً با یکدیگر بیگانهاند، اما مخالفت عمومیای از مخلوط علمی، معرفت شناسی بنیادگرا دلیل آوری موثر و انسان شناسی فلسفی از جداسازی که فشار اصلی را بر علوم اجتماعی وارد میکند.
* میدان تحقیق چیست؟
با وجود این، اینکه فرد چگونه در یک میدان تقسیم بندی کند بستگی به این دارد که فرد چه علاقمندیهایی در آنجا بیابد. برای برخی محققان، میدان محلی است که برخی حقایق مورد پسند در تحقیق اجتماعی مورد حمایت قرار میگیرد، همانند درستی و صحت پدیدهها، احترام به زندگی جهانی و توجه به جزئیات زندگی روازنه؛ بنابراین آنان به سمت این حقیقت جذب شدند که سنت طولانی تحقیق میدانی در جامعه شناسی و انسان شناسی تحت لوای تحقیق میدانی احیا شده است در حالیکه در همان زمان انتقاد درونی از آن سنتها راههای جدیدی از تفکر در مورد علایق کار میدانی، احساسات، اهداف و اجبارات و متون را خلق کرده است.
سرانجام، عدهای از محققان اخیر نیز به میدان به عنوان مکانی برای آزمایش با روشهای تجربی و استراتژی متنی که به وسیله پست مدرنها و پست ساختارگراها خلق میشود مینگرنددیگران به میدان تحقیق به عنوان عرصهای که اهداف علوم انسانی مورد بحث قرار میگیرد و به عنوان مکانی که به موضوعاتی نظیر معنای جهان اجتماعی کشف شده میپردازد، جذب میشوند. دیگران ممکن است بزرگترین علاقهمندی تئوری اجتماعی را در میدان بیابند و به میدان به عنوان عرصهای برای بحث در مورد شایستگی کشش متقابل نمادین، تئوری سیستمهای اجتماعی، تئوری نقد اجتماعی، تئوری فیمنیستی و...بیابند.
سرانجام، عدهای از محققان اخیر نیز به میدان به عنوان مکانی برای آزمایش با روشهای تجربی و استراتژی متنی که به وسیله پست مدرنها و پست ساختارگراها خلق میشود مینگرند.
*تفسیر گرایی، هرمنوتیک و ساختارگرایی اجتماعی
در این بخش نویسنده به میدان به عنوان عرصهای که دیدگاههای مختلف روش شناختی برای جذب دلایل بالقوه انجام تحقیق کیفی به کار میرود تاکید میکند. متمرکز بر سه بحث فلسفی که به چندین شکل در کتابهای زیادی اهداف و روشهای تحقیق کیفی را بیان کردند میپردازد.
تفسیر گرایی، هرمنوتیک و ساختارگرایی اجتماعی دیدگاههای متفاوتی را در مورد اهدا، فهم کنش انسانی، تجمعات مختلف قومی و دیدگاههای مختلفی را در مورد موضوعات روش شناسی و معرف شناسی از بازنمایی، اعتبار، عینیت و...بیان میدارند.
باید خاطرنشان کرد که تحقیق اجتماعی یک عمل و فرآیند مشخص و یک نوع فعالیتی است که در انجام آن تئوری و اهداف راهنمایند. به عبارت دیگر وقتی شخصی درگیر عمل تحقیق میشود و با پرسش نامه در مورد آنچه دیگران انجام میدهند و میگویند به پرسش میپردازد و سپس این ادراکات را در قالب دانش عمومی درمی آورد، یک نکته مهم بعد تئوری دانش و اینکه چگونه موجه است، طبیعت و اهداف سازمان اجتماعی و... است. به طور خلاصه عمل و فکر، نظریه و عمل در یک فرآیند تغییر و بازتاب انتقادی به یکدیگر متصل هستند.
تفسیر گرایی و هرمنوتیک، عموماً تحت عنوان سنت «ورشتهن» در علوم انسانی تقسیم بندی میشوند و در پاسخ به تاریخ دانان و جامعه شناسان نئوکانتی آلمانی نظیر «ریکوت وویندلنبد، زیمل و وبر و دیلتای» در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، به فیلسوفان مسلط پوزیتیوسیم و سپس پوزیتیوسیتهای منطقی، بنا شده است.
کانون این نظریه این ادعا را دارد که علوم انسانی اساساً در اهداف و طبیعت شان متفاوت از علوم طبیعیاند. ادعای تفسیرگراها این است که علوم انسانی علاقمندند که عمل انسانی را بفهمند و ادعای پوزیتیوسیتها این است که هدف هر علمی (اگر به واقع علم باشد) این است که توضیحی از جامعه، رفتار و واقعیت فیزیکی ارائه دهد.
*عمل انسانی و معنا/ درباره تفسیرگرایی و هرمنوتیک
نویسنده با یک طرح از تئوری تفسیری در مورد «عمل انسانی و معنا» شروع میکند و سپس نشان میدهد که چگونه فیلسوفان هرمنوتیک یک نقد از این دیدگاه و یک فهم متفاوت از تحقیق انسانی پیشنهاد میکنند.
یک طرح از تئوری تفسیری در مورد «عمل انسانی و معنا» شروع میکند و سپس نشان میدهد که چگونه فیلسوفان هرمنوتیک یک نقد از این دیدگاه و یک فهم متفاوت از تحقیق انسانی پیشنهاد میکننداز دیدگاه تعبیر گرایانه آنچه عمل انسانی را از جنبش پدیدههای اجتماعی جدا میکند این است که شکل دهنده به طور ارثی بامعنا هستند؛ بنابراین برای فهم یک عمل اجتماعی ویژه (مثلاً دوستی، طلاق، ازدواج و تدریس) تحقیق باید معنایای را که آن عمل را میسازد، درک کند.
برای اینکه بگوئیم عمل انسانی بامعناست باید ادعا کنیم که یک محتوای با قصد که نوع عملی را که هست ناشن میدهد یا اینکه آنچه یک عمل را معنادار میسازد و صرفاً بواسطه سیستمی معنایی که به آن متعلق است در ک میشود (فی ۱۹۹۶، آتویت ۱۹۷۵). بدلیل اینکه عمل انسانی این گونه معنا میشود.
شخص میتواند بیان دارد که چشمک زدن به معنای چشمک نیست (با توجه به مثال ذیل که توسط گیرتز مشهور شد) یا اینکه یک لبخند به عنوان عشق یا نفرت تفسیر شود یا اینکه حرکتهای فیزیکی متفاوت میتوانند به عنوان اعمال تامین کننده متفاوت مثلاً بالا بردن دست برای گرفتن تاکسی یا اجازه برای صحبت با توجه به متن و زمینه و قصد عمل کننده، بیان شوند.
برای دریافت معنا در یک عمل یا برای درک اینکه یک عمل ویژه چه معنایی دارد نیاز به یک تفسیر و یک روش ویژه برای آنچه که افراد انجام میدهند وجود دارد. این فرآیند تفسیر و درک به صورت متفاوتی بازنمایی میشود.
در این زمینه چندین تفاوت میان فیلسوفان هرمنوتیک و معناگرا وجود دارد. این تفاوتها شاید به وسیله ملاحظه چهار نظریهای که مفهوم فهم تفسیری را توضیح میدهد که سه نظریه سنت تفسیر را میسازد و چهارمین، تفاوت هرمنوتیک فلسفی را از آن سنت مشخص میکند، بهتر درک میشود.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: روش تحقیق پژوهش ساختار میدان به عنوان علوم اجتماعی علوم انسانی عمل انسانی تحقیق کیفی یک عمل روش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۲۷۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پلهنوردان بیشتر عمر میکنند | متخصصان از تاثیرات شگرف این فعالیت ورزشی بر سلامت میگویند
همشهری آنلاین – آرش نهاوندی: بالا رفتن از پله میتواند عمر شما را طولانی کند. این نتیجه گیری محققان بریتانیایی است که گزارش میدهند بالا رفتن از پله ها به طور چشمگیری خطر مرگ به هر دلیلی به ویژه خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی را کاهش میدهد. یافتههای این محققان، در یک کنگره علمی انجمن اروپایی قلب و عروق (ESC) ارائه شده است.
به گزارش مدیکال نیوز، دکتر سوفی پادوک، نویسنده این تحقیق و یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه شرق آنگلیا و دانشگاه نورفولک و نورویچ، گفت: اگر حق انتخاب بین پلهها یا آسانسور را داشته باشید، به سراغ پلهها بروید، زیرا این کار به قلب شما کمک میکند. حتی فعالیتهای بدنی کوتاه مدت مانند دورههای کوتاه بالا رفتن از پلهها تأثیر مفیدی بر سلامتی دارد.
دکتر پادوک و همکارانش متاآنالیز ۹ مطالعه را در مورد فواید سلامتی بالا رفتن از پله انجام دادند( متاآنالیزیک روش آماری است که چندین مطالعه را ترکیب میکند و نتایج آنها را یکپارچه میکند).
این تحقیق در مجموع ۴۸۰. ۴۷۹ شرکتکننده را شامل میشد مشارکت کنندگان زن و مرد به طور نسبتا یکسان در این تحقیق حضور داشتند. محدوده سنی شرکت کنندگان بین ۳۵ تا ۸۴ سال بود. جمعیت مورد مطالعه در این تحقیق شامل شرکت کنندگان سالم و همچنین کسانی بود که سابقه قبلی حمله قلبی یا بیماری شریانی محیطی داشتند.
محققان گزارش دادند شرکت کنندگانی که از پلهها بالا میرفتند در مقایسه با افرادی که از پلهها بالا نمیرفتند، ۲۴ درصد کمتر در معرض خطر مرگ در طول دوره مطالعه بودند.
در نتیجه این تحقیق همچنین مشخص شد که پلهنوردان ۳۹ درصد کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی و خطر کلی کمتر ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی یا حمله قلبی، نارسایی قلبی یا سکته قرار داشتند.
دکتر آدداپو ایلویوماد، متخصص قلب و عروق پیشگیرانه در موسسه قلب و عروق میامی در فلوریدا که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: کاهش قابل توجه مرگ و میر ناشی از همه علل و بیماریهای قلبی وعروقی مرتبط با بالا رفتن منظم از پله ها، تأثیر عمیقی را که حتی دوره های کوتاه فعالیت بدنی میتواند بر سلامت ما داشته باشد، نشان می دهد. ایلویوماد افزود: این یافتهها این تصور را تقویت میکنند که هر مقدار حرکت برای بهینهسازی سلامت قلبی عروقی و طول عمر اهمیت دارد.
جیمز کانینگهام، مربی ارشد در شرکت« سلامت و تناسب اندام آنلاین توتال شیپ»، نیز گفت: بالا رفتن از پله یک شکل فوق العاده از ورزش است که میتواند به راحتی در زندگی روزمره گنجانده شود. این نوعی تمرین مقاومتی و قلبی و عروقی است که به طور همزمان روی قلب، ریهها و عضلات شما تاثیر میگذارد. این مزیت دوگانه احتمالا یکی از دلایل مرتبط بودن آن با طول عمر است.
دکتر آدداپو ایلویومادنیز گفت: بالا رفتن از پله ممکن است به دلایل مختلفی یک شکل ویژه از ورزش موثر باشد. اول، این یک فعالیت تحمل وزن است که چندین گروه عضلانی از جمله عضلات چهارسر ران، همسترینگ، باسن و ساق پا را درگیر میکند. این نوع تمرین مقاومتی میتواند به حفظ توده عضلانی بدون چربی کمک کند، که برای سلامت متابولیک و تنظیم گلوکز بسیار مهم است. ثانیا، تلاش با شدت بالا که در طول پلهنوردی لازم است، میتواند با به چالش کشیدن قلب و ریهها، آمادگی قلبی و تنفسی را بهبود بخشد. در نهایت، بالا رفتن از پله یک الگوی حرکتی عملکردی است که فعالیتهای زندگی روزمره را تقلید میکند و تعادل، هماهنگی و تحرک را ارتقا میدهد.
دکتر اریک جی هگدوس، متخصص ارتوپدی و همچنین استاد و رئیس دپارتمان علوم توانبخشی در دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس در ماساچوست که در این مطالعه شرکت نداشت ، نیز درباره پله نوردی گفت که بالا رفتن از پله مزایای آشکاری نسبت به راه رفتن دارد. این یکی دیگر از روشهای محبوب و کمضرر ورزش است.
هگدوس گفت: پلهنوردی ضربان قلب را بیشتر از پیادهروی سطحی و قطعا خیلی بیشتراز فعالیتهای ثابت مانند نشستن، سوار شدن به آسانسور یا پلههای برقی افزایش میدهد. وی افزود: افزایش ضربان قلب هم ایمن و هم سالم است . این متخصص البته هشدار داد: داشتن قدرت و تعادل برای بالا رفتن از پلهها مهم است.
بیشتر بخوانید:
راز جوانتر شدن در پیری
کاهش فشار خون با ایستادن بیشتر !
کد خبر 847444 منبع: همشهری آنلاین برچسبها سلامت سن و سال و عمر خبر مهم بیماری - قلبی قلب ورزش پزشکی